Τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη γιόρτασε η Ιερά Μητρόπολις Σισανίου και Σιατίστης
Μεγαλοπρεπώς εορτάστηκε η μνήμη του νέου μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας μας, Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, με πάνδημη Ιερά Αγρυπνία η οποία τελέσθηκε την Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Σιάτιστας.
Της Ιεράς Ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος, με τη συμμετοχή των Ιερέων των διαμενόντων εις την πόλιν της Σιάτιστας.
Πλήθος πιστών προσέτρεξε στην Αγρυπνία, να προσκυνήσει την ιερά εικόνα του Αγίου Παϊσίου και να ακουμπήσει τα αιτήματα και τις ικεσίες του στον σύγχρονο Αγιορείτη Άγιο της Εκκλησίας μας.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣΟ Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του αναφερόμενος στη μορφή του Αγίου Παϊσίου είπε, ότι «όταν ο Άγιος Παΐσιος ξεκίνησε να γίνει μοναχός είχε ένα φρόνημα αγωνιστικό, ήθελε να κόψει τα πάθη του. Ήθελε να νηστέψει, να εγκρατευθεί, ήθελε να προσεύχεται επί ώρες και ένοιωθε χαρά σ’ αυτά που έκανε. Και όσο πιο πολύ προσευχόταν τόσο πιο πολύ ζούσε την εμπειρία του Θεού και ελκυόταν απ’ αυτήν. Και ο Θεός τον ευλόγησε και αξιώθηκε να δει τον ίδιο τον Χριστό να λάμπει μέσα στο φως. Τον επισκέφτηκε ο Χριστός ο ίδιος και έλιωσε ο Άγιος. Μετά από εκεί το μυαλό του το έχασε, ήθελε να βρίσκεται πάντα σ’ αυτήν την κατάσταση.
Τον επισκέφτηκε η Παναγία, τον χαιρέτησε με το κούνημα του καντηλιού της, εκεί ξαφνικά, παρουσία και άλλου προσώπου. Πέρασε η Παναγία, είπε, είδε δυο τρελούς να προσεύχονται και μας χαιρέτησε κουνώντας το καντήλι της. Αλλά και άλλοτε την είδε ζωντανή.
Είναι εκπληκτική η συνάντηση του Αγίου με την Αγία Ευφημία… Τον επισκέφτηκε η Αγία Αικατερίνη και συνομίλησε μαζί της…
Αλλά εκτός από του Αγίους, με πολλή – πολλή αγάπη δεχόταν και τους ανθρώπους… Ο Άγιος είχε τόση χάρη και τόση αγάπη ώστε προσευχόταν ασταμάτητα για τον καθένα… Κάθε βράδυ έκανε αγρυπνίες, ξημέρωνε πολλές φορές στην προσευχή και εκεί αξιωνόταν θείων εμπειριών. Ζούσε στη γη τη Βασιλεία του Θεού. Τι άλλο ήθελε;
Ο Άγιος ήταν πολύ αυστηρός με τον εαυτό του, πολύ ασκητικός. Ένα παξιμάδι έτρωγε και έπινε λίγο νερό, και σ’ ένα κονσερβοκούτι έβραζε λίγο ρύζι. Αυτό ήταν το φαγητό του, αλλά αυτό ήτανε το πιο εκλεκτό, γιατί το εκλεκτό του φαγητό ήταν ο Χριστός, το Σώμα και το Αίμα του, ήταν η προσευχή του, ήταν ο Λόγος του.
Πολλούς ανθρώπους τους καθοδήγησε με πολλή αγάπη και τους έβγαλε απ’ την πλάνη και τους φώτισε και τους έσωσε…
Τελειώνοντας, ο Σεβασμιώτατος, προέτρεψε τους πιστούς να θελήσουν να γνωρίσουν κάτι περισσότερο από τον εαυτό τους, να γνωρίσουν το Θεό. Ο δρόμος, όπως τον δίδαξε ο Άγιος Παΐσιος, είπε, είναι απλός, ταπείνωση και αγάπη.
Είναι οι όψεις ενός και του αυτού νομίσματος. Δεν μπορούμε να αγαπήσουμε κανέναν εάν δεν είμαστε ταπεινοί, ούτε τα παιδιά μας τα ίδια. Απ’ την άλλη μεριά, ένας ταπεινός άνθρωπος είναι αδύνατο να μην αγαπάει.
Η αγάπη και η ταπείνωση είναι ο δρόμος της ζωής και της σωτηρίας, για μικρούς και για μεγάλους. Αυτήν πρέπει να αγκαλιάσουμε, αυτήν πρέπει να διδαχθούμε, αυτήν πρέπει να διδάξουμε. Και τότε ο άνθρωπος είτε είναι απλός άνθρωπος, είτε σπουδαίος και σημαντικός για τον κόσμο, αν είναι άνθρωπος του Θεού είναι ευλογημένος άνθρωπος. Αν δεν είναι άνθρωπος του Θεού τότε είναι άνθρωπος κατάρας, όπως το βλέπουμε και το ζούμε σήμερα στη ζωή μας.
Να ευχαριστήσουμε, λοιπόν, τον Άγιο γι’ αυτό που είναι για μας. Να ευχαριστήσουμε το Θεό, που τον δόξασε, για να μας δείξει, ότι αυτό είναι και το δικό μας το τέλος, κι αν το χάσουμε θα είμαστε ανόητοι. Και από την άλλη μεριά, για να μας στηρίξει σ’ αυτόν το δρόμο της ζωής, που τελικά πολλοί φαίνεται να τα ’χουμε χαμένα και ψαχνόμαστε, και ο άγιος μας δείχνει το δρόμο, και ο δρόμος είναι ένας, ο Ιησούς Χριστός!»
Ανήμερα της εορτής, το απόγευμα, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου εψάλη ο Παρακλητικός κανόνας στον Άγιο Παΐσιο, συμπροσευχομένου του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Παύλου, ο οποίος και κήρυξε τον θείο λόγο.